Wall charts, history and European Identity

Uit de handleiding 1955: Het tafereel geeft de prediker weer omstreeks het jaar 715, terwijl hij Utrecht verlaat voor een zendingsreis. Ter toelichting schrijft de heer Isings: Willibrord en Trajectum - de oorsprong van Utrecht - behoren bijeen. Daar vestigde hij zich, na in 695 tot aartsbisschop der Friezen te zijn gewijd, daar stichtte hij een kathedraal, welke met het daarbij behorende klooster werd gewijd aan de Verlosser, daar bouwde hij het geheel verwoeste kerkje van Dagobert op en wijdde het aan St. Maarten, de patroon der monniken en ook het Frankische leger. De aartsbisschop en de monniken van zijn gezelschap berijden de zware paarden, die in die tijd het algemene type vormden. Achter de groep, die met Willibrord uitrijdt, staan de monniken, die na de afscheidsplechtigheid de stoet nakijken. Frankische ruiters sluiten de stoet af. Achter de stoet rijst ‘de kathedraal’ Sint Salvator op. Achter de ruitergroep komt uit het ruwe terrein, dat zeker niet bestraat is geweest, het overblijfsel van een der vier Romeinse hoofdwegen, die elkaar binnen het castellum kruisten, te zien. Het voornaamste plan van het tafereel wordt door de omwalling afgesloten. Links van de westelijke muur der kerk en boven het hoofd der Frankische ruiters, is de hoektoren van het castellum te zien. Geheel rechts voor de omwalling staat een ossewagen met een laadbak van vlechtwerk. Een monnik met lederen voorschoot heeft het ossenspan geleid. Nu buigt hij, evenals zijn Friese helpers, eerbiedig voor de bisschop.